Op 26 augustus 2021 is Ton van Genugten bij een bedrijfsongeval om het leven gekomen. In dit artikel gedenken we hem.
Originele beschrijving
Logistiek dienstverlener Tontrans uit Best heeft zeer recent twee nieuwe Iveco Stralis trekkers in de vaart genomen. Beide voertuigen zijn een uitbreiding van het wagenpark van Tontrans. Deze zeer rijk uitgeruste trucks, voorzien van 480pk sterke 11-liter dieselmotoren, worden ingezet voor nationale en internationale transportwerkzaamheden. Dit betreffen de eerste twee IVECO’s in het wagenpark van Tontrans. Mede-eigenaar Ton van Genugten en het truckmerk zijn geen vreemden van elkaar: Sinds 2016 is Van Genugten coureur van Dakar-team Petronas de Rooy IVECO! Tontrans Tontrans is een jong en dynamische transportonderneming, opgericht door Ton van Genugten en zijn zus Claudia. Met een modern
Originele beschrijving
Voor zijn doen ongewoon laat – in het donker – kwam Ton van Genugten over de finish van de vierde etappe van de Dakar Rally, op 2 uur en 47 minuten achterstand. Het oponthoud werd veroorzaakt door iets kleins: een versnellingspook die niet deed wat ie moest doen. In de 330 kilometer lange proef van en naar San Juan de Marcona, vol met tricky duinen en snelle pistes, was dat een regelrechte handicap. Terwijl Team De Rooy Iveco-teamgenoot Federico Villagra uitstekend stand hield in de top van de truckrace – de Argentijn noteerde de tweede tijd op 28 minuten van
Originele beschrijving
Het zag er zo veelbelovend uit: halverwege de derde etappe van de Dakar Rally klokte Ton van Genugten de snelste tussentijd. Zou er dan eindelijk een etappezege aankomen? Die hoop werd al snel de grond in geboord, toen bekend werd dat Van Genugten met de Iveco Powerstar op zijn kant was gegaan. Halverwege de etappe, die zich opnieuw afspeelde in de duinen rond Pisco, was Van Genugten 45 seconden sneller dan de Rus Dmitry Sotnikov. “We waren er niet mee bezig dat we de snelste tijd reden, maar het ging wel super goed. Het was een fantastische proef, nog mooier
Originele beschrijving
De eerste dag van de Dakar Rally kende meteen een aantal verrassingen. De ene wat aangenamer dan de andere. Met de vierde tijd, op slechts een minuut en 11 seconden van etappewinnaar Ales Loprais, deed Ton van Genugten goede zaken. Zijn Team De Rooy-teamgenoten Artur Ardavichus (16de) en Federico Villagra (21ste) verging het iets minder goed. Ton van Genugten was zeer in zijn nopjes met het resultaat van de openingsrit van de Dakar 2018. Hij was als tiende truck begonnen aan de proef van 31 kilometer door de duinen bij Pisco en mag als vierde beginnen aan de tweede etappe.
Originele beschrijving
Hij moest er even geduld voor hebben en daarom is Ton van Genugten nu zeker zo blij dat hij aan de start staat van de Dakar Rally 2018 met een Iveco Powerstar. Na aankomst in Lima ging hij er nog even een testrondje mee rijden voordat hij samen met de rest van Team De Rooy naar de keuring moest. Zaterdagochtend mag hij er weer in klimmen: dan begint de Dakar 2018 met een korte proef van 31 kilometer. Een vrije rol met een Torpedo: Ton van Genugten heeft deze Dakar alles wat zijn hartje begeert. Hij hoeft op niemand te
Het had niet veel gescheeld of Ton van Genugten, Anton van Limpt en Peter van Eerd waren in het zicht van de haven gestrand. Na 9500 kilometer dreigde het op 140 kilometer voor de finish van de laatste etappe van de Dakar nog mis te gaan. Als een lelijk eendje kwam de Iveco over de streep gehobbeld, met een kapotte band en kapotte vering en scheef op de as en de bladveer. Het kostte Van Genugten op het laatste moment de vierde plaats in het klassement, maar op het podium in Rosario was de vijfde prijs een uitstekende pleister op de wonde. ?Het was bijna einde oefening.?
De marge van Van Genugten in het klassement leek aanvankelijk wel safe genoeg. Maar in de voorlaatste etappe moest hij als rugdekking voor zijn kopman Gerard de Rooy wachten, wat een handvol minuten kostte. Met een kleine 12 minuten op reserve dacht Van Genugten wel dat het goed zou komen, maar hij stond toch een beetje gespannen aan de start van het slotstuk. Een vierde plaats in het eindklassement verdedigen gebeurt immers ook niet elke dag.
?Ik voelde wel iets druk misschien ging ik toch daardoor iets te enthousiast over een bultje. In de lucht brak de truck uit en landde met een achterwiel op een grote steen. Als het alleen een band was geweest, had ik die vierde plaats wel kunnen houden, maar er was te veel kapot om risico?s te nemen. Als ik alles er onderuit had gereden, was het einde oefening geweest. Dan toch liever de vijfde plaats.?
Laagvliegende Kamazzen
Vooraf had Ton van Genugten blind getekend voor de vijfde plaats. Voor de zesde, zevende of achtste ook nog wel. Nadat hij vorig jaar elfde was geworden in de Dakar, wist hij dat er met beter materiaal meer in zou kunnen zitten. Dat materiaal plus de service plus een hecht team vond hij bij Petronas Team De Rooy Iveco. Maar dat het dan ook meteen z? goed zou gaan dat hij kon meedoen om dagoverwinningen en een absolute topklassering, dat had Van Genugten nooit durven dromen.
De TonTrans-equipe koos er samen met Gerard de Rooy bewust voor om als snelle assistentie te gaan fungeren. Dat gaf hen de kans om te wennen aan de snelheid en aan het spel vooraan. De taak om zo kort mogelijk achter De Rooy te blijven, houdt immers ook in een zo kort mogelijk klassement te rijden.
Vanaf het begin ging de TonTrans-equipe er vol voor. ?Natuurlijk waren we best zenuwachtig,? vertelt Van Genugten. ?Waar staan we? Kunnen we meekomen in dit veld? Hoe gek zijn die Kamazzen nou echt? We hebben elke dag onze grenzen verlegd. De eerste dag vonden we het ontzettend spannend en spectaculair om een Kamaz opzij te sentinellen. Maar dan pak je een achtste, een zesde en een derde plaats en denk je: ?het past me wel, zo vooraan?. En na een paar dagen weet je eigenlijk niet meer beter en een week later kijk je er nauwelijks nog van op als er een Kamaz laagvliegend voorbij komt. Hoe lomper het parkoers, hoe lomper ze rijden. Maar als het wat technischer wordt, hebben ze toch moeite. Zeker als er wat druk op ze wordt uitgeoefend.?
Soms te snelle assistentie
De rol van snelle assistentie was niet altijd gemakkelijk. Als Van Genugten voor De Rooy eindigde in een etappe, moest hij de dag erna wachten op zijn kopman. Dat was wel eens frustrerend en na twee keer liet Van Genugten weten dat hij ?Gerard had gezegd niet meer te wachten?. Maar met een Dakarzege van De Rooy op het spel, offerde Van Genugten zijn eigen kansen en resultaten op voor het teambelang. Een kansrijke poging een etappe te winnen, strandde op een lekke band bij teamgenoot Federico Villagra. ?Die kun je dan niet laten staan,? zegt Van Genugten. ?Het deed even zeer, maar het gaf wel de voldoening van de wetenschap dat we daar dus toe in staat waren. Dat we niet alleen assistentie zijn, maar vooral ook snel. Soms te snel.? Het assistentie verlenen en wachten kostten Van Genugten per saldo minimaal 30 minuten.
Dat was een factor die mede bepalend was voor het eindklassement, maar meer baalde Van Genugten van het anderhalf uur tijdverlies dat hij leed door muurvast te staan in de duinen van Fiambal?. In deze tiende etappe, die later cruciaal zou blijken, had hij een podiumplaats kunnen veroveren. In de proef die begon met een zogenoemde SuperStart vertrokken de beste tien motoren en auto?s en de top 5 van de trucks. Op de maagdelijke tracks bewees navigator Anton van Limpt zijn waarde en kwaliteiten door Van Genugten foutloos door het parkoers te loodsen.
Een topklassering was in de maak door de perfecte samenwerking in de cabine, totdat een lullig duintje spelbreker werd. ?Plof. Tot aan het chassis vast,? vertelde Van Limpt. ?Zo vast dat teamgenoot Villagra ons niet losgetrokken kreeg en er niks anders op zat dan met twee schopjes de truck uit te graven.? Een geluk bij een ongeluk was dat de concurrentie (Kamaz) nog veel meer tijd verloor en Gerard de Rooy zijn rivalen een fatale klap toebracht.
Een winnend team
Deel uitmaken van een team dat de plaatsen 1, 3, 5 en 10 in de ranking opeist en een bijdrage leveren aan de overwinning van Gerard de Rooy is een bijzondere ervaring, vindt Van Genugten. En met zijn eigen vijfde plaats is hij uiteindelijk ook ?super blij?. Maar het knaagt nog wel een beetje dat er meer in had gezeten. ?Als je elfde wordt, kijk je naar de top 10. Als je zevende of achtste staat, wil je naar de top 5. En als je dan een vierde plaats verliest op de laatste dag, terwijl er een aantal factoren zijn die je van een mogelijke podiumplaats hebben afgehouden, dan wringt dat bij de sportman in mij,? zegt Van Genugten.
?Als ik nadenk over wat me het meest dwars zit - het tijdverlies door wachten en stoppen of het tijdverlies door het vastzitten - denk ik dat ik het vastzitten toch erger vind. Het was onnodig. Maar het is wel duidelijk geworden dat we wat in onze mars hebben. Als team functioneren we perfect. Anton is een geweldige navigator. Hij is ??n keer ziek geweest onderweg, maar hij geeft nooit op. En Peter is een super monteur die je er bovendien goed bij kunt hebben. Ik hoop dat we in 2017 verder kunnen. In welke rol, daar moeten we ook maar eens over praten.?
Ton van Genugten had een beetje gehoopt de elfde etappe van de Dakar te kunnen winnen. Het scheelde ook niet veel. Alleen waren Eduard Nikolaev met zijn Kamaz en Peter Versluis met zijn MAN ietsje sneller aan de finish. Beetje jammer, vond Van Genugten, maar lang kon hij er niet mee zitten. In het klassement had hij immers wel gewonnen. Hij pakte de vierde plaats en boog een achterstand van 28 minuten op Hans Stacey om in een voorsprong van 23 minuten.
Na de anderhalf uur tijdverlies in de tiende etappe zette Petronas Team De Rooy Iveco de joker in, zodat Van Genugten als elfde mocht starten in de etappe naar San Juan. Al snel haalde hij de Toyota van Maik Willems en de buggy van Tim Coronel in. ?Toen we daar voorbij waren, hadden we goed zicht, dus konden we goed doorrijden,? vertelt Van Genugten. ?Ik wist dat Peter Versluis strak achter me zat. We zaten even iets te veel op een quad voor ons te letten toen Anton (van Limpt, red) ineens riep: ?We hadden naar links gemoeten!? Toen moesten we natuurlijk achter Versluis aansluiten.?
Het werd een verbeten gevecht met Versluis. Het duel werd twee keer kort onderbroken. E?n keer omdat er een Kamaz al sentinellend met grote haast voorbij wilde - ?Daar ben ik voor aan de kant gegaan. Ik heb er zelf ook een bloedhekel aan als ze niet aan de kant gaan als ik er langs wil.? - en ??n keer omdat een Astana-Tatra juist niet aan de kant wilde. ?Pas na elf, twaalf keer sentinellen ging ?ie opzij. Daar hebben we een protest over aangetekend bij de wedstrijdleiding.?
Maar daarna zat Van Genugten meteen weer op de staart van Versluis. ?Die zal ook wel hebben gedacht: ?Daar heb je hun weer!? Een verschil van 34 seconden na 431 kilometer racen! Jammer genoeg in het voordeel van Versluis, maar toch een scherpe tijd. We zijn blij met het resultaat,? zei Van Genugten. ?Natuurlijk hadden we graag gewonnen of op z?n minst Versluis verslagen, maar de vierde plaats in het klassement is me meer waard. Daar ben ik superblij mee.?
E?n momentje van onachtzaamheid op een onschuldig duintje kostte Ton van Genugten, Anton van Limpt en Peter van Eerd anderhalf uur en uitzicht op het podium. Bij vertrek van de tiende etappe was het verschil maar vier minuten. Vandaag is dat drie kwartier. ?Zo stom,? foeterde navigator Anton van Limpt uren later nog. ?Het ging nergens over. We haalden het n?t niet en plof, we stonden vast in het zand.?
Niet zomaar een beetje vast. Muurvast. De Iveco stond tot het chassis in het zand. Geen beweging in te krijgen, bleek toen De Rooy-teamgenoot Federico Villagra een poging deed de truck eruit te trekken. ?We stonden gewoon te vast,? vertelt Van Limpt. Toen trekken niet bleek te werken, zat er nog maar ??n ding op: graven. ?Met twee schopjes en onze handen hebben we anderhalf uur staan graven. De grond zakt onder je voeten vandaan. Letterlijk in dit geval. Iedere schep zand die je weggraaft is frustrerender. We wisten dat we goed in het klassement stonden en we wisten dat we het eerste deel van de proef perfect hadden gedaan. En dan d?t!?
Als vierde geklasseerde startte Van Genugten in de elitegroep van tien motoren, tien auto?s en vijf trucks. Voor Van Limpt was dat een bijzondere uitdaging, omdat de proef nog maagdelijk was, zonder sporen van anderen. Hij bracht het er foutloos vanaf en Van Genugten stuurde de Iveco in een bijzonder veelbelovende tijd naar de CP waar de trucks verplicht een kwartier moesten wachten. ?Het was een chaos in het begin,? zegt Van Limpt. ?We startten tussen de Mini?s en de Peugeots en die gingen bij bosjes de fout in. Op navigatie hebben we in elk geval niets laten liggen en als je de tijd eraf trekt die we hebben staan graven, dan? Ik word er weer boos over als ik eraan denk wat het had kunnen worden. We hadden gewoon de proef kunnen winnen. Maar ?als? telt niet. We moeten het ermee doen.?
Vooraf had het TonTrans-team getekend voor de vijfde plaats. Onmiddellijk, blind. ?Maar als je het podium binnen handbereik hebt, richt je de blik naar voren en dan is het teleurstellend,? zegt Van Limpt. ?Het is geweldig dat onze kopman Gerard de Rooy stevig aan de leiding staat, maar we willen nu zelf ook wat laten zien. Ze zijn al tweede en derde geweest in etappes, we hebben aan winnen geroken. Dat willen we nu toch wel graag een keer meemaken.?
Er is nog drie dagen de gelegenheid voor.
Het was heet, het was zwaar, het stuiterde en het stonk verschrikkelijk in de cabine van de Iveco van Ton van Genugten. Ondanks al die complicerende factoren stuurde Van Genugten zijn truck als een speer door de duinen van de negende etappe van de Dakar. Op de finish van de wegens extreme hitte ingekorte proef bleek bij slechts 3.59 te zijn verloren op zijn kopman en de winnaar van de etappe, Gerard de Rooy. Van Genugten noteerde daarmee de tweede tijd.
Laat hij nu net een minuutje of drie, vier zijn verloren toen hij in de openingsfase van de special even vast kwam te zitten? Van Genugten moet er hard om lachen. ?Ongelooflijk. Als, als, als? Maar dat telt niet. We hebben wel vastgezeten en dat heeft de rest van de proef in mijn hoofd gezeten. Ik heb heel behoedzaam gereden om te voorkomen dat het nog eens zou gebeuren, maar het was behoorlijk stuiteren. Het was ontzettend zwaar. Door de hitte was het zand super zacht. We hebben de 50 graden Celsius wel aangetikt vandaag. Verschrikkelijk, wat was het heet. Ik snap wel dat ze de proef hebben ingekort. Ik was ook blij dat ik de rode vlag zag.?
Niet alleen omdat het zo heet was. De lucht in de cabine was niet te harden, als gevolg van buikkramp bij navigator Anton van Limpt. De enige manier om de kramp enigszins te verlichten, was door zijn darmen letterlijk te ontlasten. ?De kramp werd steeds erger naarmate we meer klappen kregen in de wedstrijd,? vertelt Van Limpt. ?Van monteur Peter van Eerd kreeg ik pillen, maar die werkten niet. Na een uur met tranen in de ogen van ellende kon ik niet anders dan het maar laten gaan, om de druk van mijn buik te krijgen. Ik ben zelden zo blij geweest dat ik de finishvlag zag.?
Het ongerief kwam op een uiterst ongelukkig moment, aangezien de navigatie in de duinen bij Bel?n heel moeilijk was en nauw luisterde. Waypoints waren op verschillende manieren te bereiken, maar geen daarvan was eenvoudig. ?Er lag er ??n op een duin, dat leek een soort dijk,? vertelt Van Genugten. ?We zijn bovenop blijven rijden. Dat was niet de gemakkelijkste weg, maar wel de snelste. We zaten precies goed.?
De tweede tijd in de etappe leverde de TonTrans-equipe forse winst op in het klassement. Daarin staan Van Genugten, Van Limpt en Van Eerd nu vijfde, op 45.02 van Gerard de Rooy. Het verschil met Peter Versluis op de vierde plaats bedraagt slechts 1 minuut.
In het bivak van Salta staan Team De Rooy en Tilburgs Truck Parts gebroederlijk naast elkaar. Dat geeft de broers Anton en Hans van Limpt de gelegenheid om even bij te praten, want in de eerste week van de Dakar is het daar nog niet veel van gekomen. Anton is als navigator in de truck bij Ton van Genugten uren vroeger binnen dan Hans, die navigeert bij Frank Tilburgs.
Ze doen feitelijk hetzelfde, rijden dezelfde routes, maar navigeren in een truck vooraan is toch heel anders dan in een truck wat verder naar achter. ?Ik merk dat ik dit jaar nog scherper moet navigeren dan andere jaren,? vertelt Anton. ?De snelheden liggen aanzienlijk hoger. Tijd om rustig om me heen te kijken of te kletsen onderweg, is er niet meer. Het gaat continu vol gas. Ik sla tegenwoordig vaak notes over en geef alleen nog de belangrijkste aan. Ton kan zich daardoor ook beter concentreren op het rijden. Op dit niveau fungeert de navigator - ik dus - ook als coach voor de chauffeur. Ton en ik zijn inmiddels zo goed op elkaar ingespeeld, dat we samen steeds sterker worden.?
Voor Hans is het, net als voor zijn chauffeur Frank Tilburgs, de eerste Dakar. Alles is nieuw. Voorafgaand aan de Dakar heeft Anton hem uitgebreid ingelicht. ?Anton heeft er al zes gedaan, dus die weet wat ik kan verwachten. Daar hebben we veel over gepraat en ik merk dat ik daar veel aan heb,? zegt Hans. ?Ik moet toegeven dat ik de eerste week zwaarder had verwacht, maar misschien het wel goed om er zo beter in te komen. Er zijn veel overeenkomsten met wat ik gewend ben in de gewone rally?s, maar je komt ook iedere dag nieuwe dingen tegen. Een dag foutloos afsluiten geeft veel voldoening.?
Zorgen over elkaar maken de broers Van Limpt zich niet. Daar is geen tijd voor - ieder heeft het al druk genoeg met de eigen wedstrijd - maar denken aan wat er mogelijk allemaal zou kunnen gebeuren, maakt het er ook niet beter op. ?We hebben veel samen gereden in gewone rally?s. Dan zit je samen in de auto en ben je daar ook niet mee bezig, terwijl we toch genoeg hebben meegemaakt,? zegt Anton.
Voor Hans met Frank Tilburgs is het klassement niet zo belangrijk. Voor Anton met Ton van Genugten wel. ?We staan redelijk goed, met achter ons een gat van een uur,? zegt Anton. ?Maar onze taak blijft in de eerste plaats ondersteunend, dus als we moeten stoppen en veel werk hebben, kan het zo weer anders zijn. In de zevende etappe was het best een zware dobber om te moeten stoppen bij Federico Villagra, een van onze kopmannen. Was dat niet nodig geweest, dan hadden we de etappe kunnen winnen. De voorsprong die we hadden opgebouwd was daar groot genoeg voor. Maar het is niet anders.?
De equipe Tilburgs stopte onderweg ook al een paar keer om assistentie te verlenen, al lag daar bij hen geen teamstrategie aan ten grondslag. ?Het is onze eerste Dakar,? zegt Tilburgs. ?Wij moeten nog krediet opbouwen. In gewone rally?s is het ieder voor zich, maar in de Dakar kom je alleen met elkaar aan de finish. Je hebt elkaar nodig. Het is ook leuk om anderen te helpen. We bouwen met al die teams een band op en dat is best een bijzondere ervaring.?
Het klassement heeft Tilburgs al uit zijn hoofd gezet. Dat was aanvankelijk wel lastig. ?Competitie zit in mijn bloed. Maar in mijn eerste Dakar moet ik niet te veel willen. Daarvoor hebben we te weinig ervaring. Dakar rijden leer je alleen in de Dakar en we leren elke dag. De rustdag halen is een doel wat we nu hebben gehaald en op de 28ste plaats is dat helemaal niet gek.?
Bij het ingaan van de geneutraliseerde zone in de zevende etappe van de Dakar leek zich een daverende sensatie te voltrekken. Ton van Genugten noteerde de snelste tussentijd van de dag. Maar in de laatste 100 kilometer van de etappe moest Van Genugten zijn kansen op de etappezege opgeven, omdat het teambelang voor ging en hij moest stoppen om teamgenoot Federico Villagra te helpen bij het wisselen van een band.
De lekke band kostte Van Genugten 9 minuten en dus zijn kans om de etappe te winnen. ?Het is jammer dat we moesten stoppen om Federico te helpen, want we gingen als een speer,? zei Van Genugten. ?Maar dat is wel onze belangrijkste taak: Gerard en Federico helpen als dat nodig is. We konden hem niet laten staan. Weten dat we in staat zijn om een etappe te winnen, is super. We hebben ons uitstekend vermaakt.?
Van Genugten ging als dertiende van start en had binnen 20 kilometer al de eerste te pakken. Bij kilometer 50 liet Maurik van den Heuvel de TonTrans-equipe netjes passeren en voor het einde van het eerste deel van de proef gingen er nog twee Tatra?s aan. Dat deze proef Van Genugten goed lag was eerder al gebleken: op hetzelfde traject, maar dan de andere kant op, werd hij een paar dagen geleden derde. Nu kwam Van Genugten aan de finish met de snelste tussentijd.
Tussen het Boliviaanse deel van de proef en het Argentijnse lag een stuk van zo?n 100 kilometer verbinding, waar Van Genugten voor de zekerheid een langzaam leeglopende band wisselde. ?Maar toen we de bocht om reden, zagen we Villagra staan, die hetzelfde idee had. Allebei de linker achterband. Daar hadden we dus ook al geholpen met wisselen.?
Met de wetenschap dat hij de snelste tussentijd had, ging Van Genugten het tweede deel van de special in, vastbesloten om voor zijn eerste etappeoverwinning te gaan. Die had er ook zeker ingezeten als 50 kilometer voor de finish Villagra geen lekke band had gekregen. ?Ik moest stoppen,? zegt Van Genugten, met toch wel een beetje spijt in de stem. ?In de haast ging het wisselen niet goed en daarmee verloren we allebei tijd. Jammer. Echt jammer. Maar we hebben een supermooie dag gehad en we weten nu dat het erin zit. We gaan het gewoon nog een keer proberen.?
De lekke band kostte Van Genugten 9 minuten, maar door het wegvallen van de Tsjech Kolomy uit de top van het klassement klom hij wel een plaatsje. Als zevende heeft hij nu een achterstand van 29 minuten op klassementsleider Peter Versluis en ruim 23 minuten op zijn kopman Gerard de Rooy.
Bij het ingaan van de geneutraliseerde zone in de zevende etappe van de Dakar leek zich een daverende sensatie te voltrekken. Ton van Genugten, de snelle assistentie van Petronas Team De Rooy Iveco noteerde de snelste tussentijd van de dag. Maar in de laatste 100 kilometer van de etappe moest Van Genugten zijn kansen op de etappezege opgeven, omdat het teambelang voor ging en hij moest stoppen om teamgenoot Federico Villagra te helpen bij het wisselen van een band.
De lekke band kostte Van Genugten 9 minuten, maar Villagra moest een nog groter verlies incasseren van 13.46. Gerard de Rooy kwam over de finish van de 336 kilometer lange special tussen Uyuni in Bolivia en Salta in Argentini? met de vierde tijd, 2.11 achter etappewinnaar Eduard Nikolaev. Een navigatiefoutje had de #501 Iveco Powerstar een minuutje gekost.
De zevende etappe ontpopte zich onverwachts tot een behoorlijk spectaculaire dag die grote verschuivingen in het klassement teweeg bracht. Aan de vooravond van de rustdag klom Gerard de Rooy op naar de tweede plaats, op 5.31 van landgenoot Peter Versluis. De lekke band kostte Federico Villagra drie plaatsen in het klassement, waarin hij naar de zesde plaats terugviel op 15.35. Ton van Genugten daarentegen steeg naar de zevende plaats, terwijl Pep Vila de twaalfde plaats handhaafde.
?Het is jammer dat we moesten stoppen om Federico te helpen, want we gingen als een speer,? zei Van Genugten. ?Maar dat is wel onze belangrijkste taak: Gerard en Federico helpen als dat nodig is. We konden hem niet laten staan. Weten dat we in staat zijn om een etappe te winnen, is super. We hebben ons uitstekend vermaakt.?
Op ongeveer 20 kilometer voor de geneutraliseerde zone haalde Gerard de Rooy Hans Stacey in, die als eerste was vertrokken. Het was De Rooy duidelijk dat zijn neef en rivaal een probleem had. ?Ik heb het in het eerste stuk voorzichtig aan gedaan, want het was nat en glibberig en daar ben ik geen held in. Ik was eerlijk gezegd verrast dat ik Stacey daar al zag, maar besloot hem toch in te halen. Ik wist dat ik vanaf dat moment aan kop reed. De route openen is altijd een risico, omdat de trucks achter je jouw sporen kunnen gebruiken als referentie en dus makkelijker kunnen rijden. In het tweede deel van de special maakten we een navigatiefoutje wat ons ongeveer een minuut kostte.?
Vooraf had De Rooy niet verwacht dat de etappe zulke verschuivingen teweeg zou brengen. ?De tweede week wordt echt interessant en spannend zo. Het spel is nu op de wagen.?
Voor de Dakar dacht Ton van Genugten aan een klassering ergens tussen de tiende en de dertiende plaats. Maar met de dertiende tijd in de zesde etappe was hij eigenlijk niet tevreden. ?Haal de 9 minuten eraf die we hebben gewacht en ik zou op nog geen 2 minuten achter Gerard de Rooy hebben gezeten. Als je de dag ervoor vierde wordt, ben je met dertiende niet meer tevreden.?
Het was de vooraf ingecalculeerde consequentie van een betere tijd rijden dan de kopman. Als snelle assistentie word je dan geacht te wachten. Het was al de tweede keer deze Dakar dat Van Genugten zijn Iveco aan de kant moest zetten om De Rooy te laten passeren, maar deze 9 minuten duurden best lang. ?We zijn zelfs nog uitgestapt om op het gemak een plasje te doen. Dan hadden we dat maar gehad,? zegt Van Genugten. ?Ik heb wel tegen Gerard gezegd dat ?ie een beetje door moet rijden, want dat dit de laatste keer is geweest dat ik heb gewacht.?
Het wachten kost Van Genugten immers tijd en een mooie klassering. ?In de zevende etappe wil ik toch wel weer tussen de vijfde en zevende, achtste plaats rijden,? zei hij. ?We weten nu dat we dat kunnen en dus hebben we de lat voor onszelf hoger gelegd.?
Toen De Rooy gepasseerd was, kon Van Genugten er achteraan. ?Het was geen erg leuke proef,? vond hij. ?Veel rechttoe-rechtaan, maar wel met gaten van drie uitroeptekens.?
Ton van Genugten, Anton van Limpt en Peter van Eerd waren in de vijfde etappe van de Dakar Rally niet alleen snelle assistentie, maar de snelste Nederlanders van het hele spul. De TonTrans-Iveco legde de 327 kilometer op hoogte in Bolivia exact even snel af als teamgenoot Federico Villagra, die de leiding in het algemeen klassement pakte. Van Genugten was bovendien kopman Gerard de Rooy en de twee MAN?s van Hans Stacey en Peter Versluis te snel af.
Iedere dag weer overkomen Van Genugten, Van Limpt en Van Eerd dingen die ze niet hadden durven dromen. ?Een gedeelde derde plaats in de etappe, beste Nederlanders? Dat verzin je toch niet?,? zegt Van Genugten in het bivak in Uyuni. ?Een paar dagen geleden nog vonden we het bijzonder dat we een Kamaz aan het sentinellen waren en nu zijn we de t? snelle assistentie. Zo is het altijd wat.?
Het is ook bepaald niet zo dat Van Genugten boven zijn kunnen rijdt. ?Ik heb niet het gevoel dat ik op de limiet rij. De truck is gewoon goed. Misschien hebben we ook wel een beetje geluk op cruciale momenten, maar zelfs in deze etappe ging het niet altijd van een leien dakje.?
Zo bleef het gas hangen, juist in een gedeelte van slingerende paden langs ravijnen. ?Dat was spannend. Hij kwam niet meer onder de 1800 toeren. Ik moest de koppeling erbij pakken,? vertelt Van Genugten. En de laatste 10 kilometer van de proef bracht navigator Anton van Limpt door met zijn hoofd in een plastic zak. Drie had hij er nodig om de misselijkheid in uit te storten. ?Anton kan slecht tegen de hoogte en nu reden we voortdurend boven de 3500 meter, met een piek tot 4700 meter hoogte. Monteur Peter heeft het laatste stukje moeten helpen met navigeren.?
Het waren wat extra hordes die Van Genugten en zijn crew moesten nemen in de toch al pittige proef, die het tweede deel van de marathonetappe vormde. Van Genugten begon als tiende truck, tussen twee Kamazzen in. Karginov, als elfde gestart, haalde de Iveco in, maar Van Genugten kon de Rus later weer terugpakken en liep vervolgens in op Mardeev die voor hem was gestart. ?Die kon ik net niet meer inhalen, maar het was wel een mooie strijd.?
Vanwege de stand in het klassement kreeg Villagra plaats 3 toebedeeld in de uitslag en start Van Genugten als vierde in de volgende etappe, een lus rond het inmiddels even beruchte als beroemde Salar Uyuni. Ondanks zijn mooie uitslag zakte Van Genugten in het klassement naar de achtste plaats. Dat heeft te maken met een tijdstraf van vier minuten die hij opliep in de vierde etappe. ?Ik schijn ??n keer heel eventjes de 143 kilometer per uur te hebben aangetikt: 3 kilometer te hard. Dat kunnen ze uitlezen in de gps. Dus ook wat dat betreft waren we een iets te snelle assistentie. Beetje jammer.?
Soms moet Ton van Genugten zichzelf even in de arm knijpen. Zoals bij de start van de vierde special van de Dakar 2016, de lus Jujuy-Jujuy over 419 kilometer. Meteen na de start zette Van Genugten zijn Iveco aan de kant, om eerst een MAZ door te laten en vervolgens, vier minuten later, aan te haken bij Gerard de Rooy. ?Dat wachten hoort erbij en ik krijg er veel moois voor terug. Zo vooraan rijden is ?cht mooi.?
Van Genugten probeerde om zo lang mogelijk in het spoor van De Rooy te blijven. Dat lukte heel aardig, maar uiteindelijk moest hij zijn kopman toch laten gaan. ?Wij zaten eerste rang vandaag, zo vlak achter Gerard. Op een gegeven moment ging het me wel te hard. Ik ben ook wat zwaarder: omdat het een marathonetappe is, heb ik de dieseltanks vol en heb ik een extra reserveband bij me. Op een hoogte van 3500 meter merk je dat goed. Maar het was super om zo?n tijd bij te kunnen blijven. Ik zei het al tegen Gerard: ?Wij houden jou wel scherp?.?
De vier minuten verlies waren vooraf ingecalculeerd. Maar zelfs met die vier minuten reed Van Genugten een keurige tiende tijd. ?Als ik niet had hoeven wachten, was ik vijfde geweest,? rekende hij uit. In het klassement bezet de TonTrans-equipe de zesde plaats. ?Dat had ik een jaar geleden niet kunnen denken,? zegt Van Genugten, genietend van een biertje en een praatje met zijn oude DAF-maatjes. ?Met de tiende tijd start ik nu weer op mijn eigen plaats, achter Gerard en Ales Loprais, tussen twee Kamazzen in. Dan kan ik weer gewoon mijn eigen ding doen en ondertussen een beetje in de weg rijden van die blauwen.?
Het was glibberen en glijden op de proef van de derde etappe van de Dakar, maar Ton van Genugten slaagde er toch in om een keurige zesde tijd neer te zetten. Aan de finish van de tot ongeveer 130 kilometer ingekorte proef tussen Termas de Rio Hondo en Jujuy wisten Van Genugten, Anton van Limpt en Peter van Eerd niet goed wat ze ervan moesten denken. ?Ton heeft op eieren gereden,? vertelt navigator Van Limpt. ?Maar daarmee hebben we, een beetje tot onze verbazing, toch een prima resultaat neergezet.?
Het weer sloeg gedurende de etappe - en ook erna - voortdurend om. Daardoor was het lastig om een teamstrategie te bepalen. ?We hebben afgewacht en gekeken wat er in het veld gebeurde,? vertelt Van Limpt. ?Het was heel lastig rijden, maar als dat voor ons geldt, is dat voor de anderen ook het geval. We hebben ons eigen ding gedaan, Ton is strak blijven rijden. Dat is goed uitgepakt. Blijkbaar hadden anderen het nog lastiger op die gladde paden. We hadden niet verwacht bijvoorbeeld dat Mardeev (Kamaz), die achter ons is gestart, maar 18 seconden op ons zou pakken. De andere Kamazzen hebben zelfs dik verloren.?
Dat ook teamgenoten Gerard de Rooy en Ales Loprais met hun Powerstars wat tijd moesten inleveren op Van Genugten met de Trakker, heeft te maken met het andere type banden waarmee zij rijden en, zo vermoedt Van Limpt, met de neuzen. ?Met een platte neus was het toch net iets gemakkelijker manoeuvreren op de smalle bergweggetjes die op het menu stonden.?
De zesde tijd betekent dat Van Genugten in de volgende etappe voor zijn kopmannen De Rooy en Loprais start. In principe zou hij dan op hen moeten wachten, maar met Mardeev als hoogst geklasseerde Kamaz v??r zich zou het ook kunnen dat Van Genugten zich daarop moet gaan richten. ?Maar daar hebben we nog niet echt over nagedacht,? zegt Van Limpt. ?Het weer is zo bar en boos dat niemand er vanuit gaat dat er gereden wordt. Er komen zulke enorme hoeveelheden water naar beneden: het bivak staat onder water, er is geen stroom, alles ligt eruit. Het is een onvoorstelbare puinhoop.?
Ton van Genugten wacht morgen in de derde etappe van de Dakar Rally een cruciale taak: de Kamaz-trein afstoppen. Met zijn verrassende zevende tijd in de etappe van Villa Carlos Paz naar Termas de Rio Hondo was hij de vierde truck van Team De Rooy en start hij morgen met drie Kamazzen in zijn nek, stuk voor stuk bestuurd door (oud-)Dakarwinnaars.
In de 387 kilometer lange proef kon Van Genugten precies kijken hoe dat moet. ?We hebben de hele tijd ruzie gehad met een Kamaz,? vertelt navigator Anton van Limpt. ?Al vrij vlot na de start zaten we bij de Tatra die voor ons was gestart. Die liet ons er netjes langs. Daarna kwamen we bij een MAZ, die vormde ook nog geen probleem. Maar vervolgens werden we 50, 60 kilometer lang opgehouden door een Kamaz die ons voortdurend in het stof zette.?
Die start morgen in elk geval achter de TonTrans-mannen, die zich in de cabine al zaten te verkneukelen. Van Limpt: ?Had ons een jaar geleden gezegd dat we een hele etappe zouden zitten sentinellen op een Kamaz en ik had gevraagd of je wel goed bij je hoofd was. Dit hadden we echt niet verwacht.?
Van Genugten ging zo goed - tot aan de Kamaz - dat hij even een te snelle assistentie dreigde te worden. Op het eerste meetpunt klokte hij de tweede tijd. Daarna schommelden de doorkomsttijden nogal en dat had alles te maken met het overige verkeer. ?Als je in het stof komt, kun je niet doorrijden,? verklaart Van Limpt. Dat is dus precies de taak die Van Genugten morgen wacht, met de complete Kamaz-karavaan achter zich en de drie Powerstars van Gerard de Rooy, Federico Villagra en Ales Loprais voor zich. De wedstrijdproef van de derde etappe gaat over 314 kilometer door de heuvels richting Jujuy.
Bij aankomst bij de start van de proloog van de Dakar Rally hoorden Ton van Genugten, Anton van Limpt en Peter van Eerd meteen al het slechte nieuws: de proloog was afgelast wegens een ernstig ongeluk op het parkoers. Alle trucks werden daarom via de weg naar Rosario gedirigeerd, waar de eerste etappe zal beginnen.
?Jammer,? vindt Van Genugten. ?Ik had er wel zin in. Het was weliswaar maar 11 kilometer, maar het was fijn geweest om even serieus te rijden. Dat moeten we nu maar een dag opschuiven.?
Van Genugten was in elk geval blij dat hij op weg was. ?De podiumceremonie was kort maar krachtig. We zijn even uit de cabine geweest, maar het was duidelijk dat de tijd drong en dat de organisatie haast had om iedereen weg te krijgen. Ach, we zijn onderweg en dat fijn. Ik was wel klaar met dat hangen en wachten.?
Door de afgelasting van de proloog beginnen de trucks op volgorde van startnummer aan de eerste etappe, vooropgesteld dat die gewoon doorgaat. Dat betekent dat Van Genugten als zestiende begint aan de proef van 258 kilometer, naar verwachting omstreeks 18.00 uur Nederlandse tijd.
Bij de keuringen ondervond Ton van Genugten de voordelen van deel uitmaken van een organisatie als Team De Rooy. Nog niet eerder was hij zo vlotjes door de papierwinkel heen gebold als nu. ?Dan merk je weer hoe goed alles is geregeld,? zei Van Genugten. ?Die ?ontzorging? geeft zo veel rust. Ik heb nog nooit zo ontspannen aan de start gestaan, terwijl er toch heel wat op het spel staat.?
Monteur Peter van Eerd was al vooruit gereisd, Ton van Genugten en navigator Anton van Limpt kwamen gisteren aan en konden meteen in de truck stappen voor een shakedown test op het landgoed van hun Argentijnse teamgenoot Federico Villagra. ?Aankomen en meteen beginnen: dat is fijn. Het was lekker om even te rijden, even de truck te voelen en de snelheid weer op te pakken.? Na de testrit was er tijd voor een teambarbecue, maar voor een groot oudejaarsfeest was geen gelegenheid, omdat om half 6 de wekker al ging. Petronas Team De Rooy Iveco was immers als eerste aan de beurt voor de keuringen en moest zich om 7 uur melden.
Nu de keuringen achter de rug zijn, is het een kwestie van rust pakken, acclimatiseren en de knop omzetten voor de proloog van morgen. Het is maar 11 kilometer, maar die kunnen wel heel belangrijk zijn. ?E?n foutje in de proloog en je staat achteraan,? weet Van Genugten. ?Onze taak is om dicht bij Gerard de Rooy, Ales Loprais en Federico Villagra te blijven, dus we mogen niet te veel verliezen. Het is belangrijk om ongeveer de positie van je startnummer te behouden in die 11 kilometer. Het is een sprint, maar je moet wel super scherp zijn. Vanuit de ontspanning van nu, wordt dat wel even omschakelen.?
Hoe laat de TonTrans-mannen precies moeten starten is nog even onduidelijk. De planning wordt nog aangepast door de organisatie, vanwege de verwachte weersomstandigheden. ?Zolang we maar niet in het donker moeten rijden,? vreest Van Genugten. ?We moeten zien dat we zo ver mogelijk voorin komen te rijden, want het gaat er de eerste dagen al meteen vol op, met smalle paden en op de derde dag al een proef van 500 kilometer.?
De OiLibya Rally is een goede test vooor Ton van Genugten in zijn rol als back-up voor de kopmannen van Team Petronas Iveco De Rooy. In de vierde etappe, een verplaatsing van de omgeving van Zagora naar Agadir, eindigde hij als zesde, kort achter Ales Loprais (vierde), Gerard de Rooy (derde) en etappewinnaar Federico Villagra.
Ton van Genugten wordt de ?derde man? bij Team De Rooy in de Dakar Rally 2016. Eerder werd al bekend dat de Tsjechische topcoureur Ales Loprais bij de Iveco-equipe gaat rijden. De rol van Van Genugten is om zo dicht mogelijk bij Gerard de Rooy en Loprais te blijven om hen in staat te stellen voor de overwinning te gaan.
Een Dakar rijd je niet alleen. Een topresultaat boeken al helemaal niet. Het gaat om het totale pakket, om de juiste mix van ervaring, snelheid, kunde, talent en materiaal. Team TonTrans had die perfecte combinatie en dat leverde Ton van Genugten een prachtige elfde plaats op in het truckklassement. ?Ik begin steeds beter te begrijpen dat het echt is,? stamelde Van Genugten.
Op het startpodium, twee weken geleden, stond Ton van Genugten als een blij man: klaar om aan het grote avontuur te beginnen, voor het eerst met zijn eigen team. Op het finishpodium stond een nog blijere Van Genugten, geflankeerd door navigator Anton van Limpt en monteur Eric van Gemert. Trots bovendien op het resultaat dat hij samen met zijn team had behaald in dertien pittige, zware, listige, snelle, leuke of vervelende etappes.
In een veld dat werd gedomineerd door Kamaz haalden 50 van de 65 gestarte trucks Buenos Aires. In die competitie elfde worden, is dus geen ?cadeautje?. ?Dat was het zeker niet,? zei Van Genugten. ?Maar alles klopte. We hebben weinig foutjes gemaakt. Juist daarom ben ik zo trots. Op het hele team. Niet alleen op Anton en Eric in de auto, maar ook de sponsors die het mogelijk hebben gemaakt en de monteurs, die iedere nacht de puntjes op de i hebben gezet, zodat ik overdag goed en hard kon rijden zonder me druk te moeten maken over het materiaal en de techniek.?
De waarde van zijn prestatie realiseerde Van Genugten zich nog niet helemaal. Het moet nog inzinken. ?Het is een onwerkelijke laatste week geweest, vanaf het moment dat we ineens richting de top 15 gingen. Toen het richting top 10 ging, dacht ik wel ?shit, nu moeten we dit ook nog kunnen vasthouden?. Toen werd het wel heel spannend.?
De elfde plaats schept verwachtingen voor volgend jaar. Is de top 10 mogelijk? ?Tussen de 10 en de 15 moet zeker mogelijk zijn, met dit materiaal of met een verbeterde auto. Maar daar ga ik nu nog niet over nadenken. Dat zien we volgend jaar wel weer. Nu eerst een feestje bouwen.?
Dat hadden ze even niet verwacht, dat de voorlaatste etappe van de Dakar 2015 zo?n venijnige zou zijn. De mannen van TonTrans legden het grootste deel van de bijna 300 kilometer af met samengeknepen billen, omdat de remmen steeds te heet werden en zodoende hun werk niet meer deden. Drie keer schoot de truck rechtdoor in een bocht. Het liep gelukkig goed af.
Het doel van Ton van Genugten, Anton van Limpt en Eric van Gemert was om de elfde plaats in het algemeen truckklassement te verdedigen. Daarin slaagden ze, maar het ging niet zonder slag of stoot. ?Het was heel spannend,? vond navigator Anton van Limpt. ?Allemaal krappe, blinde bochten, waarvan je niet weet wat er achter zit. Ontzettend link. Voor ons was dit de zwaarste etappe van de Dakar, of toch ten minste de listigste. Ik denk dat niemand had verwacht dat er op zo?n een na laatste proef nog zoveel zou gebeuren: de ene na de andere truck stond stil met pech, lag op de kant of stond aan de verkeerde kant van een bocht. Het was ??n grote bende.?
Ook de TonTrans-truck ging drie keer rechtdoor: een keer dwars door een hek het weiland in, een keer een greppeltje in en een keer tegen een berg op. In het bergachtige terrein met kronkelende smalle paden met talloze afdraaiende, blinde bochten die bezaaid lagen met stenen werden de remmen te heet. Het lukte niet om de temperatuur naar beneden te krijgen. Van Genugten moest daarom noodgedwongen het tempo laten zakken om de motorrem te kunnen gebruiken en grote ongelukken te voorkomen. Pas in de laatste 60 kilometer waren de remmen weer genoeg afgekoeld om lekker door te kunnen rijden. Op dat gedeelte pakte Van Genugten dan ook genoeg tijd terug om van de zeventiende naar de twaalfde tijd te rijden.
Zijn directe concurrent in het klassement, Jos Smink, wist 21 seconden in te lopen. Ook Smink ging een keer rechtdoor en kon ternauwernood een overstekende koe ontwijken. Het verschil tussen de twee is nu 1 minuut en 32 seconden, met nog 174 kilometer tegen de klok te gaan in de laatste etappe.
Als je er dan toch zo dicht bij bent, moet je doorpakken ook. Dat zeiden de mannen van het TonTrans-team tegen elkaar aan de start van de elfde proef van de Dakar 2015. Om de elfde plaats in het truckklassement te grijpen, moesten Ton van Genugten, Anton van Limpt en Eric van Gemert twee minuten goedmaken op Jos Smink. Ze gingen erop en erover en bogen de achterstand om in een voorsprong van twee minuten.
Vier minuten winnen op een afstandje van 194 kilometer is knap. Zeker als dat afstandje bestaat uit snelle paden van het type lange-halen-snel-thuis. Toch slaagden de mannen van het TonTrans-team daar in. Net als een dag eerder was de winst te danken aan de goede mix in de cabine: monteur Eric van Gemert die de truck goed voor mekaar heeft, navigator Anton van Limpt die het klappen van de zweep kent en chauffeur Ton van Genugten die in bloedvorm verkeert.
De proef van de elfde etappe had wel wat weg van die op dag 10. ?Die was echt in de bergen, nu was het meer zanderige ondergrond,? vertelde Van Limpt in het bivak op het racecircuit van Termas de Rio Hondo. ?Het was een leuke proef: lange halen, snelle paden, listige bochtjes, wat waterdoorwadingen. Een echte rallyproef waarin het aankwam om snel schakelen, goed gefocust zijn en de afstanden en snelheden goed inschatten.?
Het doel was om Jos Smink van de elfde plaats te verdringen en dat plan lukte. Smink kreeg vier minuten aan zijn broek en zag Van Genugten voorbij schuiven naar de elfde plaats. Het gat naar de tiende plaats is realistisch gezien niet te overbruggen: daar staat Gerard de Rooy met een veilige marge van een uur. ?Om in de top 10 te eindigen, moeten er gekke dingen gebeuren en dat wens je niemand toe. De elfde plaats verdedigen ? twee minuutjes ? wordt al moeilijk genoeg in die twee dagen die nog komen. En dan nog: elfde of twaalfde, het is al veel meer dan we hadden durven dromen,? benadrukte Van Limpt nog maar eens. ?We waren het er voor de start van de proef al over eens dat onze Dakar niet meer stuk kan.?
In de negende etappe deed Ton van Genugten een stapje terug om zijn navigator Anton van Limpt te ontzien. In de tiende etappe bleek dat stapje terug twee stappen voorwaarts te betekenen. Van Genugten stuurde zijn TonTrans-truck naar de achtste tijd en kon zodoende zijn eerste top 10-klassering noteren.
Het parkoers van de tiende etappe, terug op Argentijnse bodem, was op het lijf van Ton van Genugten geschreven. Dat had Van Limpt al geconcludeerd toen hij het roadbook bekeek. Onderweg naar de start van de proef zei hij het tegen zijn chauffeur: ?Ton, dit wordt jouw dag. Hier moet het gebeuren. Leef je uit.?
Dat deed Van Genugten. In de 371 kilometer lange rit over snelle paden door bergpassen ging hij het duel aan met ervaren Dakar-coureurs als Pep Vila en Jos Smink. ?Dat gaf hem extra vleugels,? vertelde Van Limpt aan de finish in Salta, waar noodweer voor grote wateroverlast zorgde. ?Op een gegeven moment zaten in het spoor van Marcel van Vliet. Die heeft ons min of meer meegezogen naar voren. Een perfecte dag, met een achtste plaats die we zelf hebben verdiend.?
Het team TonTrans is bezig aan een ijzersterke Dakar. Dat is voor een belangrijk deel te danken aan de goede samenwerking tussen Van Genugten en Van Limpt. De twee voelen elkaar perfect aan. ?Door mijn ervaring als navigator ken ik de handigheidjes. Als je die kunt overbrengen op iemand die goed kan rijden en die naar je luistert, heb je een goede mix,? verklaarde Van Limpt het succes. ?Ton is gewoon een goede rallyrijder. Hij drift met de truck over de paden alsof het een WRC-auto is. Als hij dreigde te gaan jagen, floot ik hem terug. Hij is sterk op dit soort terrein, met het korte werk: bochtjes, afdalinkjes, pasjes. Ik was verrast over hoe sterk hij is in de duinen. Dat had ik niet verwacht. Hij rijdt er met het grootste gemak doorheen. Ton is heel veelzijdig en hij ontwikkelt zich met de dag.?
In het klassement staat Van Genugten inmiddels strak twaalfde, op slechts twee minuutjes van Jos Smink op de elfde plaats. De komende dagen is er nog van alles mogelijk. ?Smink rijdt wel heel sterk hoor,? relativeerde Van Limpt. ?Ik denk dat wij daar niet koste wat het kost op moeten gaan jagen. Onze doelstelling was de top 20. De twaalfde plaats is al meer dan we hadden durven dromen. Als de nog resterende proeven ons ook zo goed liggen als deze, zullen we er zeker voor gaan. Maar het is niet van de moeten.?
Een etappe van 450 kilometer met overwegend feshfesh, stenen, geulen en knippen. Dat is niet fijn als je verrekt van de pijn aan je rug, zoals TonTrans? navigator Anton van Limpt. Ton van Genugten vond het daarom niet meer dan logisch om een paar tandjes terug te schakelen en op 65 procent door de negende etappe van de Dakar 2015 te rijden. ?We zijn met z?n drie?n op pad en Anton is belangrijk.?
De navigator bewees in de etappe naar Calama zijn waarde dubbel en dwars en ?bedankte? zijn chauffeur door het waypoint te vinden dat voor velen onvindbaar was. Daarmee spaarde Van Limpt 40 minuten straftijd uit, die een aantal concurrenten wel aan hun broek krijgen. ?Ik weet heel zeker dat een aantal teams die voor of net achter ons staan, het niet hebben,? zei Ton van Genugten bij aankomst in Calama. ?Wij hebben er ook 20, 25 minuten naar moeten zoeken, maar we hebben het wel. Goed werk van Anton.?
In de achtste etappe, zondag, had Van Limpt bij een onverwachte jump in een geultje zijn rug geblesseerd. Met een handvol pijnstillers achter de kiezen begon hij aan de negende etappe. In het roadbook had hij al gezien wat hij kon verwachten: 50 kilometer duinen en daarna 400 kilometer bonken. ?In de duinen heb ik mijn compensatie maar vast gepakt,? grinnikte Van Genugten. ?Want ik wist dat we daarna op half gas zouden gaan om de rug van Anton te ontzien. Het was weer een hoop gebonk en gestamp. Ik heb op 65 procent gereden. Nee, daar hoefde ik niet over na te denken, dat vind ik heel logisch. Het heeft ons uiteindelijk ook weinig gekost. Integendeel, zou ik bijna zeggen.?
Met 450 kilometer was het opnieuw een lange proef. Een beetje te lang. ?Na 50 kilometer moest ik al plassen,? bekende Van Genugten. ?Maar ja, dan al stoppen doe je niet en het in je overall laten lopen met nog 400 kilometer te gaan, dat ook niet. Na 300 kilometer had ik al vijf keer aan Anton gevraagd of het nog ver was. Nog eens 150 kilometer over die knotspiste zag ik niet zitten, dus we hebben toch maar een sanitaire stop ingelast. Anton en Eric waren er ook wel blij mee: die moesten ook. Het laatste stukje schoot het wel goed op. Het was voor alle drie een zorg minder!?
Van Genugten deed bijna zeven uur over de proef en noteerde daarmee aanvankelijk de achttiende tijd, die na het uitdelen van de eerste penalty?s al werd bijgesteld naar de zestiende. In het klassement veranderde er voor Van Genugten weinig. Hij bleef twaalfde, maar de verschillen zijn klein met vier minuten voor hem en vijf minuten achter hem.
?Tjongejonge. Wie had dat kunnen bedenken?? Op het laatste duin voor de finish van de achtste etappe stond Ton van Genugten ineens zonder diesel. En toen hij wilde uitstappen om het sleeplint te pakken, begon de TonTrans-truck ineens te rollen. Uiterst voorzichtig stuurde Van Genugten de truck naar beneden, tot 100 meter voor de streep. Navigator Anton van Limpt holde het laatste stukje naar de controlepost om het finishstempeltje te halen.
Het leek wel een slapstick, de laatste kilometers van Ton van Genugten naar de finish in Iquique. ?We stonden stil op het laatste vlakke stukje voor de afdaling. Ik stapte uit om het sleeplint te pakken, zodat iemand me even op weg kon trekken. Maar ineens begon de truck te rollen. Monteur Eric van Gemert kon ?m vanaf de middenstoel op de handrem trekken, zodat ik er gauw weer in kon springen. Met een lage bandendruk had ik bijna geen remmen, dus we zijn heel behoedzaam naar beneden gereden. Net voor de streep stonden we weer stil. Anton is met de stempelkaart naar de finish gehold om het stempeltje op te halen. Vanuit het bivak hebben ze een jerrycan diesel gebracht, zodat we naar ons plekje konden rijden. Tjongejonge. Wie had dat kunnen bedenken? Zonder diesel over de finish.?
De TonTrans-mannen hadden het geluk dat ze vrijwel foutloos hadden gereden, anders waren ze nog in de duinen zonder brandstof komen te staan. Die eer mag navigator Anton van Limpt op zijn conto schrijven. Ondanks de pijn van een nogal harde afstap van een meter of twee, waarbij de voorruit brak, loodste hij Van Genugten keurig door de achtste proef; het tweede deel van de marathonetappe van in totaal 608 kilometer. Met een twaalfde en een veertiende plaats volbrachten de mannen die keurig. ?De duinen gaan zo goed,? vertelde Van Genugten. ?Daar ben ik echt in thuis. We slalommen er moeiteloos doorheen. Het was moeilijk te zien, omdat het wat bewolkt was, maar Anton heeft zo goed genavigeerd.? De sporen op de route liepen alle kanten op. Over een deel van het parkoers waren de trucks in het eerste deel van de marathonetappe ook al gereden, waardoor het navigeren extra lastig werd.
De bemanning en de truck zijn nu toe aan de rustdag. Met plaats 12 in het algemeen klassement kun je wel stellen dat de eerste week uitstekend is verlopen. ?Het kan haast geen toeval meer zijn, h?,? constateerde Van Genugten. ?De truck is nog in prima conditie, ondanks datwe een paar flinke stuiters hebben gemaakt. Nu kunnen we alles op het gemak nalopen, maar ik denk dat het allemaal wel meevalt. Hij staat er nog goed bij.?
Het TonTrans-team is goed begonnen aan de marathonetappe. Ton van Genugten stuurde zijn truck met de twaalfde tijd naar het speciale bivak voor de trucks in de duinen. Dat bivak is van de bewoonde wereld afgesloten en contact met het team is niet mogelijk. Daardoor ontbreken de details over de zevende etappe.
Ton van Genugten keek al uit naar de duinen die het slotakkoord vormden van de zesde etappe van de Dakar 2015. En terecht, naar bleek aan de finish in Iquique. In de duinen pakte Van Genugten flinke tijdwinst, die hem en zijn TonTrans-team de veertiende plaats opleverde. In het klassement klom hij naar de zeventiende plaats.
Aan de finish stond dus een man met een goed gevoel. Al in het eerste deel van de 277 kilometer lange proef verliep alles naar wens. ?Dat was snelle piste die me goed lag,? vertelde Van Genugten. ?Dan kom je dus al met een goed gevoel aan bij de duinen, waar ik me toch al op verheugde.? Waar het eerder in de week nog glooiende duinen waren, lagen er nu ?hultebultenduinen?: ?Pittige, zwarte duinen. We zagen links en rechts al auto?s liggen in de duinpannen. Daar hebben we onze lessen uit getrokken. We hebben onze eigen weg gezocht. We hebben twee ?oeps-momentjes? gehad, maar die kon ik goed corrigeren.?
E?n duin in het bijzonder gaf even wat problemen, maar juist daar pakte Van Genugten de meeste winst. ?Ze hadden het waypoint linksboven in de hoek geduwd. Er stonden diverse trucks te hobbyen, maar niemand kwam boven. Wij konden er ook niet geraken. Toen hebben we het vanaf de andere kant geprobeerd. Dat ging ook niet helemaal goed. Bovenop het duin ben ik gekeerd.?
Van Genugten en zijn navigator Anton van Limpt besloten daarop het waypoint te laten voor wat het was en de 20 minuten tijdstraf te pakken die staat voor het missen van het punt. ?Die tijd hadden we wel al goedgemaakt, dus dat durfden we wel aan,? vertelt Van Genugten. ?Maar toen Anton even later nog eens goed op de gps keek, bleek dat we het wel degelijk hadden. Dat was de meevaller van de dag. Ik denk dat er weinig zijn die het hebben.?
De TonTrans-truck mag dus als veertiende beginnen aan de marathonetappe. De vrachtwagens gaan niet naar Bolivia, maar blijven in de buurt van Iquique. In hun eigen, afgesloten bivak is assistentie verboden en krijgt de truck dus ook niet de gebruikelijke service. Van Genugten maakt zich er geen zorgen over. ?De monteurs zetten de puntjes nog een keer op i, maar er is niets geks met de auto.
Ton van Genugten had het niet naar zijn zin gehad op de vijfde proef van de Dakar 2015. Met 458 kilometer was het een lange zit en bovendien weinig comfortabel. De 21ste tijd van de TonTrans-truck wordt vrijwel zeker nog bijgesteld, omdat de mannen opnieuw to the rescue moesten komen. Deze keer bij een omgeslagen truck.
De proef was lang, snel, maar ook slopend voor de bemanning en het materiaal. Knippen, stenen, feshfesh ? het zat er allemaal in. Het begon al meteen met een snel knippenpad. ?We zaten kort achter de truck van Jo Adua,? vertelt Ton van Genugten naar aankomst in Antofagasta. ?Het ging vrij hard, maar er leek niks aan de hand. Wat er precies gebeurde, snap ik nog steeds niet goed, maar ineens lag Adua op zijn kant. We zijn er meteen uit gegaan om te kijken of de bemanning in orde was. Daarna hebben we hem nog even terug op zijn wielen getrokken. De tijd die we daarmee zijn verloren, krijgen we terug, maar ondertussen waren er al een boel auto?s weer voorbij gekomen.?
250 kilometer ging het allemaal best lekker, ondanks het gebots over de stenen en het stof van de feshfesh, maar 150 kilometer voor de streep hield een lekke band, veroorzaakt door een deuk in de velg, het team even bezig. Met nog 20 kilometer te gaan tikte Van Genugten nog een keer een steen aan, maar met bijpompen hield de band het tot de finish.
Daar aangekomen voelden de mannen de rit overal. ?Het was vermoeiend,? zegt Van Genugten. ?Dit zijn van die dagen waar je doorheen moet. Ik heb liever duinen, zoals in de vierde etappe. Nu ik weet wat een ellende anderen daar hebben gehad, ben ik alleen maar nog blijer dat wij daar zo goed doorheen gekomen zijn. Ik geloof dat we morgen weer duinen krijgen. Daar gaan we dan weer ons best op doen.?
De vierde etappe van de Dakar 2015 was een enerverende dag voor het TonTrans-team. Ton van Genugten en zijn mannen schrokken zich een paar keer een hoedje. Eerst toen ze plots een vuurbal zagen aan de achterkant van de truck van Frits van Eerd en het team zich opwierp als vrijwillige brandweer. Daarna nog een keer toen een auto rakelings voor de truck langs schoot in de duinen.
Zelf kende de TonTrans-equipe geen problemen. De 900 kilometer lange verbinding over de Andes verliep vlekkeloos en ook de 174 kilometer lange proef ging goed. ?In het begin was het net als dag 3: treintje rijden in het stof en door elkaar geschud worden,? vertelde Ton van Genugten. ?We reden achter Edwin van Ginkel en Peter van den Bosch, met rechts van ons een slootje. Ik was dat stof beu en dacht dat het beter was om aan de andere kant van die sloot te gaan rijden. Maar toen zag ik een aandrijfas liggen en even verderop stonden Gerard de Rooy en Pep Vila te wijzen dat ik terug moest.?
Terug op het pad kwam de gele truck van Frits van Eerd de rode TonTrans-auto voorbij gestoven. ?Vanuit mijn ooghoek zag ik een steekvlam, een vuurbal aan de achterkant van de truck. We hebben getoeterd en geroepen: stop, stop! We hebben meteen de brandblussers gepakt en hebben het vuur gedoofd.?
Met de schrik toch wel lichtelijk in de benen kwamen de mannen bij de duinen aan. Superduinen, vond Van Genugten. ?Zo mooi! Ik ben nog nooit zo vloeiend door de duinen gereden. We hebben het niet cadeau gekregen hoor. Het waren geen gemakkelijke duinen. Er zaten een paar dikke pukkels tussen, waar je niet zomaar overheen kwam. Bij ??n zo?n duin had ik net aangezet, toen er ineens een auto rakelings voor de cabine schoot. Tien centimeter, meer zal het niet zijn geweest. Ik moest me wel even herpakken daarna, maar we zijn er goed doorheen gekomen. Dat is wel de grootste winst van vandaag, denk ik: dat we voor het donker uit de duinen zijn.?
Ging het net allemaal zo lekker, gebeurt er ineens van alles. Een reeks akkefietjes, die niets met elkaar te maken hadden, gooide in de derde etappe van de Dakar 2015 roet in het eten van het TonTrans-team. De 23ste tijd was niet slecht, maar Ton van Genugten was liever wat verder naar voren begonnen aan de duinen op het eind van de vierde etappe.
Een jaar geleden had Van Genugten nog getekend voor de 23ste plaats, maar de afgelopen dagen liep het zo lekker, dat de lat wat hoger ligt. In het eerste deel van de 284 kilometer lange proef tussen San Juan en Chilecito was er nog geen vuiltje aan de lucht. Goed, Wuf van Ginkel had de TonTrans-truck ingehaald, maar Van Genugten kon de Ginaf goed bijhouden.
?Toen viel het communicatiesysteem uit,? vertelt Van Genugten. ?Je kunt niet zonder, en gelukkig hadden we een reserveset bij ons, op batterijen. Daar ben je een paar minuten mee zoet voordat het allemaal weer werkt. Net genoeg om de aansluiting te verliezen.?
Eenmaal weer onderweg, merkte Van Genugten dat de spanbanden, die de reservewielen op hun plaats houden, los waren geraakt. ?Het spul weer vastzetten, kost ook weer vijf minuten. Het is niks, maar opgeteld scheelt het een paar plaatsen.?
Een uurtje later, terwijl Van Genugten net aanzette om een Tsjech in te halen, hield de motor ermee op. ?Bluhuhuh ? stil. Potdorie. Mijn monteur Eric van Gemert dacht meteen aan de accu. De kabels van zo?n accu zitten vrij vast. Door al het gebonk en gejutter trekken ze aan de polen. We hadden gelukkig nog een nieuwe accu bij ons. Die erin zetten heeft 20, 22 minuutjes geduurd. Als je alle tijd die we zijn verloren aan akkefietjes optelt, had er een dertiende, veertiende plaats ingezeten. Uiteindelijk staan we er nog best goed voor, maar het scheelt tien auto?s voor ons in de duinen straks.?
?Straks? is het einde van de vierde etappe. Die begint voor dag en dauw met een verbinding van 600 kilometer naar de andere kant van de Andes. Daar beginnen de trucks rond half 5 's middags (half 9 Nederlandse tijd) aan een special van 174 kilometer ? een stuk korter dan de wedstrijd voor de motoren en de auto?s. Desondanks is de kans groot dat de achterste trucks in het donker de duinen in de slotfase in moeten. ?De duinen, laat me daar maar in los,? zegt Van Genugten. ?Maar liever niet in het donker. Het wordt zaak om te proberen voor het donker wordt in het bivak te zijn. Een lange dag wordt het hoe dan ook.?
Als de televisiehelikopter boven je hangt, betekent dat dat je aardig meetelt. Dat realiseerde Ton van Genugten zich ook. Het was zo?n mooi moment dat de Brabander er, zoals hij zelf zei, natte ogen van kreeg. Meetellen doet het TonTrans-team. In de tweede etappe finishten de mannen als vijftiende, op slechts 13 minuten achter dagwinnaar Nikolaev.
De etappe van Villa Carlos Paz naar San Juan kende voor de trucks een special van 313 kilometer, over een ander parkoers dan de motoren en de auto?s. In die exclusieve truckrace ontspon zich een gevecht om seconden. Het verschil tussen Van Genugten op de vijftiende plaats en Wuf van Ginkel op de zestiende, bedraagt slechts vijf seconden.
Van Genugten pakte het maximale voordeel van de goede slotfase in de eerste etappe, waarmee hij acht plaatsen winst boekte. Daardoor kon hij in de tweede etappe als 24ste van start. Bij de eerste doorkomsten reed Van Genugten al rond de tiende, elfde tijd. ?Ik had nu ruimte, waardoor ik meteen al goed kon inhalen. Het was een mooie proef, met WRC-achtige paden in de bergen. Dat ligt mij goed: schakelen, omhoog, omlaag. Prachtig.?
Hoeveel Van Genugten zich heeft verbeterd, werd duidelijk op het stuk fesh-fesh in het tweede deel van de proef. ?Ohoh! Twee jaar geleden heb ik dit stuk ook gereden. Toen met 25 kilometer per uur, nu met 125 kilometer per uur. Dat is zeker een hele verbetering.?
Op het laatste, snelle gedeelte over een brede piste, waar het vol gas ging, kwam de helikopter boven de rode TonTrans-truck hangen en kreeg Van Genugten het even kwaad. ?Dat was een bijzondere ervaring. Een mooi moment.?
In het klassement staat Van Genugten nu zeventiende. ?We liggen op schema wat onze ambities betreft. We zijn nog maar twee dagen onderweg en het gaat nog maar om minuten, maar het gaat gewoon goed. Alles klopt: het team, de auto, alles.?
Hartstikke beu was Ton van Genugten het. 107 kilometer reed hij in het stof van Aart Schoones. Iedere keer als hij dacht ?nu heb ik hem, nu kan ik er langs?, gebeurde er wel iets waardoor hij er toch niet voorbij kon. ?Het was voortdurend treintje rijden in het stof.? Met de 24ste plaats voor de TonTrans-truck was Van Genugten nochtans dik tevreden.
De eerste wedstrijdproef van de Dakar 2015 was er een van 175 kilometer snelle paden, met haakse bochten en af en toe een modderig stukje. Daardoor was de etappe niet zozeer moeilijk, als wel verraderlijk. ?Het was best tricky,? vertelde Van Genugten. ?Wij hebben niks bijzonders meegemaakt, maar er kon heel veel gebeuren. Enerzijds doordat de snelheden hoog lagen, anderzijds door het stof. Dat was voor iedereen de grootste vijand vandaag, denk ik.?
Naar voren komen was nauwelijks te doen. Dat risico wilden Van Genugten, Anton van Limpt en Eric van Gemert ook liever niet nemen. Lang niet alle haakse bochten stonden aangegeven in het roadbook en op snelheid in het stof was het simpelweg te gevaarlijk om in te halen. Daardoor kwam de TonTrans-truck Aart Schoones niet voorbij. ?Ik heb een keer op de sentinel gedrukt, maar Aart ging niet opzij. Een paar keer zaten we er heel kort achter en wilde ik er voorbij, maar dan draaide de weg weer net een beetje, waardoor de wind anders kwam te staan en zaten we weer vol in het stof. Pas tegen het einde van de proef konden we een beetje doorrijden.?
Dat hij desondanks zes plaatsen winst boekte, was mooi meegenomen. ?We hebben niemand ingehaald en zijn toch opgeschoven. Dat is altijd lekker. Anderen zullen wel foutjes hebben gemaakt, denk ik dan. Wij niet. We hebben eruit gehaald wat er in zat vandaag.?
Met een smile van oor tot oor stond Ton van Genugten op het Technopolis-terrein in de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires. Voorzien van alle stempels en goedkeuringen zette hij zijn TonTrans-truck in het parc ferm?e. ?Ik ben een blij man. Het is een heel fijn gevoel dat die keuring achter de rug is en dat alles in orde is. Wat mij betreft, kan de Dakar Rally 2015 beginnen.?
Nieuwjaarsdag of niet, Van Genugten en zijn team moesten aan het werk in Buenos Aires. Ze waren als een van de eerste teams aan de beurt om door de technische en administratieve keuringen te gaan. De truck was in november al gekeurd, maar de organisatie liep toch alles nog even na. Ook moesten de papieren nog een keer worden gecontroleerd. Dat is een klus die een paar uur in beslag neemt.
Voor Van Genugten was de volle stempelkaart vooral de geruststellende bevestiging dat het vele werk dat het afgelopen half jaar is gedaan aan de truck, goed was. Van Genugten nam meteen na de Dakar 2014 de truck van Peter van den Bosch (XDakar) over. ?We hebben echt veel gedaan. Als je dan toch al die tijd en energie erin steekt, hoop je ook dat het in orde is. En ondanks dat alles in november al is goedgekeurd, blijft het toch spannend.?
De verwachtingen voor het TonTrans-team zijn hooggespannen. Van Genugten heeft een paar jaar ervaring opgedaan in andere teams en eindigde vorig jaar als 26ste bij de trucks. Nu staat hij nu voor het eerst met zijn eigen team aan de start, met navigator Anton van Limpt en monteur Eric van Gemert. ?Over uitrijden praten we niet eens meer,? zei Van Genugten. ?Dat is wel het minste. Ik hoor om me heen van alles en ik ga zeker voor een mooi resultaat, maar ik ga geen verwachtingen uitspreken. Met alle ervaring die we hebben en met deze truck moet er best iets mogelijk zijn, maar we moeten afwachten hoe het gaat lopen.?
De paar dagen die er nu nog zijn voor de ceremoni?le podiumstart in het centrum van Buenos Aires (zaterdagavond) benut het team om nog even lekker uit te rusten, te acclimatiseren en om de route te bestuderen, waarvan vandaag de eerste details bekend werden. ?Ik heb er nog niet naar gekeken,? zei Van Genugten, ?maar Anton zeker wel. Ik wil het zelf ook wel weten, hoor. Ik vind het prettig om vooraf een beetje te weten wat ik kan verwachten. We hebben er nu tijd genoeg voor. Eerst zaterdagavond het podium, maar zondag begint het pas echt.?
Een bedrijf uit Best (Nederland).
Dit bedrijf is 95 keer op de foto gezet door de leden van TruckFan Ze zijn ook gespot in een video.